வரிகள் மற்றும் தீர்வைகள் பற்றிய நன்கு முன் கூட்டிய திட்ட மிடப்படாத சட்டத்தின் விளைவுகள்

இந்த கட்டுரை ஒரு ஆங்கில கட்டுரையின் நேரடி மொழிபெயர்ப்பாகும்.
Tariffs and the law of unintended consequences

– அனீதா வருசவிதாரண

திட்டமிடப்படாத விளைவுகளின் சட்டம் எடம் ஸ்மித்துக்கு முந்தைய ஒரு கோட்பாடாகும், ஆனால் சமூகவியலாளர் ராபர்ட் கே. மேர்டன் அவர்களால் பிரபலப்படுத்தப்பட்டது. சுருக்கமாக, செட்ரிஸ் பரிபஸின் கோட்பாட்டினை (பிற காரணிகளை நிலையானதாக வைத்திருத்தல்) ஒரு சந்தை சூழ்நிலையில் அடைய முடியாது என்பதால், விளைவுகளின் தொகுப்பை உருவாக்க அரசாங்கங்கள் தலையிடுவதன் பெறுபேறாக எதிர்பாராத பின்விளைவுகள் ஏற்படுகின்றன.

காலனித்துவ இந்தியாவும் நாகப் பாம்புகளும்

இது பிரித்தானியர் முதன்முதலில் இந்தியாவை காலனித்துவப்படுத்திய காலத்திலிருந்தே காணப்பட்ட இந்த சட்டம் ‘கோப்ரா எஃபெக்ட் (Cobra Effect)’ என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. இந்தியாவிலிருந்த விஷப் பாம்புகள் குறித்து ஆங்கிலேயர்கள் புரிந்துகொள்ளக்கூடிய அக்கறை கொண்டிருந்தனர், நாகப்பாம்புகள் தெளிவாக சில கவலைகளுக்குக் காரணமாக இருந்தன.  இதற்கு அவர்கள் முன்வைத்த தீர்வு என்னவென்றால், கொல்லப்பட்ட ஒவ்வொரு நாகப்பாம்பிற்கும் ஒரு வெகுமதியை வழங்கியமை அருகிலுள்ள எந்தவொரு நாகத்தையும்  கைப்பற்றி கொல்ல உள்ளூர் மக்களுக்கு தெளிவான ஊக்கத்தை வழங்கியது. இது குறுகிய காலத்தில் நன்றாகச் செயற்பட்டாலும், ஆர்வமுள்ள நபர்கள் நாகப்பாம்புகளைத் தீவிரமாக இனப்பெருக்கம் செய்கிறார்கள் என்பதை ஆங்கிலேயர்கள் மெதுவாக உணர்ந்தனர்; இது ஊக்குவிப்பு வெகுமதிகளைச் சேகரிக்கும்  மிகவும் இலாபகரமான வணிகத்தை உருவாக்கியது. இது தொடர்பாகத்  தெளிவடைந்ததுடன், பிரித்ததானியர்கள் ஊக்குவிப்பு வெகுமதிகளை அகற்றினர். அப்போது இது ஒரு இலாபகரமான முயற்சியாக இல்லாதிருந்தமையால், இனப்பெருக்கம் செய்து வளர்த்தவர்கள் தங்கள் எல்லா நாகப்பாம்புகளையும் விடுவித்தனர். இதன் இறுதி விளைவாகப் பொது நாகப்பாம்புகளின் தொகை அதிகரித்தமையானது இது எதனை அடையவேண்டுமெனத் தலையீடு மேற்கொள்ளப்பட்டதோ அதற்கு முற்றிலும் எதிரானதாகும்.

இது ஒரு நல்ல கதைக்கு வழிவகுக்கும் அதே வேளையில், திட்டமிடப்படாத விளைவுகளின் சட்டத்தின் பொருளாதார யதார்த்தங்கள் பெரும்பாலும் மிகவும் மோசமானவையாகவுள்ளன. சந்தையில் தலையீடுகள் பெரும்பாலும் நன்கு திட்டமிடப்பட்டவையாகவிருந்த போதிலும் பின்வாங்குவதற்கான சாத்தியக்கூறுகளைக் கொண்டுள்ளன. இதற்கு ஒரு பிரகாசமான உதாரணம் தீர்வைவரிகள் விடயமாகும். ஃபோர்ப்ஸ் சஞ்சிகையானது,  அண்மையில் அமெரிக்காவில் விதிக்கப்பட்ட ஒரு சலவை இயந்திரங்களுக்கான தீர்வையின் எதிர்பாராத விளைவுகளை விவரித்து ஒரு கட்டுரையை வெளியிட்டது. அமெரிக்காவில் உள்நாட்டு உற்பத்தியாளர்களைப் பாதுகாப்பதனையும், அந்தக் கைத்தொழிலில் வேலைவாய்ப்பை அதிகரிப்பதனையும் கருத்திற்கொண்டே இந்தத் தீர்வை விதிக்கப்பட்டது. அந்த இரண்டு நிபந்தனைகளின் அடிப்படையில் ஒருவர் தீர்வையின் செயல்திறனை மதிப்பீடு செய்தால், தீர்வைவரியானது ஒரு மகத்தான வெற்றியாகும்; அமெரிக்க துணிகழுவுதல் மற்றும் உலர்த்துதல் தொழில்துறையானது சுமார் 1,800 புதிய வேலை வாய்ப்புக்களை உருவாக்கியது. இது ஒரு வெற்றிக் கதையாக எளிதில் எழுதப்படலாம்.

சலவை இயந்திரங்களின் மீதான திட்டமிடப்படாத விளைவு (Cobra Effect)

எவ்வாறாயினும், இங்கே கவனம் தயாரிப்பாளர் மீது மட்டுமே உள்ளதுடன் நுகர்வோர் கதையிலிருந்து நீக்கப்பட்டுள்ளார். முதல் திட்டமிடப்படாத விளைவு என்னவென்றால், இறக்குமதி செய்யப்பட்ட இயந்திரங்கள் இப்போது அதிக விலை கொண்டவை என்பதால், உள்நாட்டு உற்பத்தியாளர்கள் விற்பனையை இழக்க நேரிடும் என்ற அச்சமின்றி பாதுகாப்பாக தங்கள் விலையை உயர்த்த முடிந்தது. இரண்டாவது திட்டமிடப்படாத விளைவு என்னவென்றால், உலர்த்திகளும் அதிக விலை கொண்டதாக மாறின. அமெரிக்காவில் சலவை இயந்திரங்களுக்கு ஒரு நிரப்பு நன்மை என்ற வகையில், உலர்த்தி உற்பத்தியாளர்கள் தங்கள் விலையை உயர்த்தவும், இலாபத்தை அதிகரிக்கவும் சரியான சாளரமாக இதைக் கண்டனர் (ஆடைத் தொழில்துறை இலங்கையை இந்த எதிர்பாராத விளைவுகளிலிருந்து காப்பாற்றும்).

இதையெல்லாம் கணக்கில் எடுத்துக்கொண்டால், ஃபோர்ப்ஸின் கருத்துப்டி இதனால், அமெரிக்க நுகர்வோர் 1.5 பில்லியன் அமெரிக்க டொலர்களை இழந்துள்ளனர். இந்த விலைவாசி அதிகரிப்பு மற்றும் நுகர்வோருக்கு ஏற்படும் செலவு ஆகியவற்றை 1,800 தொழில்வாய்ப்புக்களை உருவாக்கியதன் மூலம் நியாயப்படுத்த முடியும் என்று ஒருவர் வாதிடலாம். உண்மை என்னவென்றால், ஒவ்வொரு வேலையும் அதிகரித்த நுகர்வோர் செலவில் 815,000 அமெரிக்க டொலர்களுக்கு சமமானதாகும். இந்த தீர்வைக் கொள்கையானது உள்ளூர் தொழில்துறையை தங்கள் சொந்த நுகர்வோரின் செலவில் திறம்படப் பாதுகாக்கிறது.

அமெரிக்காவில் சலவை இயந்திர விலைகளை இலங்கையர்கள் ஏன் கவனிக்க வேண்டும்?

இது திட்டமிடப்படாத விளைவுகளுக்கு ஒரு துரதிர்ஷ்டவசமான எடுத்துக்காட்டாகத் தோன்றுகிறது என்பதையும், உள்நாட்டு நுகர்வோருக்கு இங்கு பாதிக்கப்பட்டனர் என்பதும் தெளிவாகத் தெரிகிறது என்பதையும் நாம் ஏற்றுக்கொள்ள முடியும் என்றாலும், சராசரி இலங்கை இதனை ஏன் கவனிக்க வேண்டும்? எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, எங்களிடம் சன்லைட் சவர்க்காரமும் ஆடைத்துறையும் உள்ளன.

இலங்கை நுகர்வோர் கவலைப்பட வேண்டிய காரணம் என்னவென்றால் கடல் கடந்து அமெரிக்காவில் நிகழ்ந்த  அதே எதிர்பாராத விளைவுகள் இங்கே, நம் சிறிய தீவாகிய தேசத்திலும் நடைபெறுவதனால் ஆகும். தீர்வைவரி என்பது நீண்டகாலமாக அடுத்தடுத்து வந்த அரசாங்கங்களின் விருப்பமான கருவியாகும். தீர்வையானது ஆவணங்களில் மிகவும் நன்றாக இருக்கும், அந்த ஆவணமானது ஒரு தேர்தல் வாக்குறுதி அறிக்கை என்று குறிப்பிட்டால் நல்லது. ‘நாங்கள் எங்கள் உள்நாட்டு உற்பத்தியாளர்களைப் பாதுகாப்போம்’ என்பது பல வாக்காளர்களின் மனதைக் கவரும் ஒரு வாக்குறுதியாகும். சிறந்த அச்சில் ‘உள்நாட்டு நுகர்வோரின் செலவில்’ என்பது விளம்பரப்படுத்தப்படும் ஒன்றல்ல, ஆனால் அது குறிப்பிடப்பட்டிருக்க வேண்டும்.

வீட்டுப் பராமரிப்பு, தனிப்பட்ட பராமரிப்பு மற்றும் உணவு வரையிலான பொருட்களுக்குத் தீர்வை வரி விதிக்கப்பட்டுள்ளது. பாடசாலைக் காலணிகள் மற்றும் கட்டுமானப் பொருட்கள் போன்ற வேறுபட்ட பொருட்களின் விலை இதனால் பாதிக்கப்படுகிறது. வாழ்க்கைச் செலவு எவ்வாறு அதிகமாக உள்ளது என்பது குறித்து முழு நாடும் முறைப்பாடு செய்கின்றது, நியாயமற்ற முறையில் அதிக தீர்வைகள் இதற்குப் பின்னால் உள்ள இயக்கிகளில் ஒன்றாகும். துரதிர்ஷ்டவசமாக எங்களைப் பொறுத்தவரை, இந்தத் தீர்வைகளை விதிப்பது அமெரிக்க நுகர்வோர் எதிர்கொண்ட அதே தொடர்ச்சியான எதிர்பாராத விளைவுகளை உருவாக்குகிறது. சராசரியாக இலங்கையரொருவர் வாராந்தம் பொருள்வாங்கி அதற்காகச் செலுத்தும் விலையானது, அது தெல்கந்தை சந்தையாகவிருப்பினும் சரி, நெருங்கிய பல்பொருள் அங்காடி அல்லது சந்தியிலுள்ள கடை எதுவாகவிருப்பினும் தீர்வைகளினால் பாதிக்கப்படுகின்றது. உருளைக்கிழங்கு, அது உள்நாட்டில் உற்பத்தி செய்யப்பட்டாலும் அதற்கு இருக்க வேண்டிய விலையைவிட அதிக விலை கொண்டதாக இருக்கும், ஏனென்றால் தீர்வை வரிகள் இறக்குமதி செய்யப்பட்ட உருளைக்கிழங்கின் விலையை உயர்த்துகின்றன, இது உள்நாட்டு உற்பத்தியாளர்கள் நுகர்வோர் இழப்புடன் விலைகளை உயர்த்த அனுமதிக்கிறது.

இலங்கையில் அத்தியாவசிய பொருட்களுக்கான தீர்வைகள் 45% முதல் 107.6% வரை இருக்கலாம். நமது பொருளாதாரத்தில் தீர்வைகளின் பங்கு,  அவற்றை விதிப்பற்குப் பின்னால் இருக்கும் பகுத்தறிவை அடிப்படையாகக் கொண்ட காரணம், தீர்வையின் பின்விளைவுகள் (அவை நன்கு புரிந்து கொள்ளப்பட வேண்டியதுடன் அவற்றைத் தள்ளுபடி செய்யவோ புறக்கணிக்கவோ முடியாது)  மற்றும் அவற்றை அகற்றுவதற்குத் துரிதமானதொரு பொறிமுறை ஆகியவற்றைப் பற்றித் தீவிரமாக மீளாய்வு செய்யப்பட வேண்டும். 

இறக்குமதி வரி எவ்வாறு வாழ்க்கைச் செலவை அதிகரிக்கும்

இந்த கட்டுரை ஒரு ஆங்கில கட்டுரையின் நேரடி மொழிபெயர்ப்பாகும்.
How import taxes drive up the cost of living

- ரவி ரத்னாசபபதி

" இந்தியா மற்றும் சீனா போன்ற ஜாம்பவான்களுக்கு பொருளாதாரத்தைத் திறப்பதற்கு முன்பு, தொழில்துறையில் ஈடுபட்டுள்ள உள்ளூர் நிறுவனங்களைப் பாதுகாக்க ஒரு ‘எதிர்மறை உற்பத்திப் பட்டியலை’ அறிமுகப்படுத்துவதற்காக அரசாங்கத்தின் தலையீட்டை இலங்கை இனிப்புப்பண்ட உற்பத்தியாளர்கள் சங்கமானது (LCMA) தீவிரமாக நாடுகிறது." - டெய்லிஎஃப்டி 2017 செப்டம்பர், 25

மேற்கூறியவை இலங்கையில் பொதுவாக நடைபெறும்  ஒரு நிகழ்வாகிய - வெளிநாட்டுப் போட்டிகளிலிருந்து ஒரு கைத்தொழில்துறை பாதுகாப்பைத் தேடுதலுக்குரிய ஒரு உதாரணமாகும். இந்த பாதுகாப்பானது பொதுவாக ஒரு தீர்வையின் வடிவத்தை, அதாவது   இறக்குமதி செய்யப்பட்ட தயாரிப்புக்கு விதிக்கப்படும் ஆனால், அதன் உள்நாட்டு பிரதியீட்டிற்குப் பொருந்தாத   வரியின் வடிவத்தை எடுக்கும். மேற்கூறிய உதாரணத்தில், ஒரு சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தத்தில் (FTA) கையெழுத்திட்டாலும் கூட, தொழில்துறையினர் அனுபவிக்கும் தீர்வைப் பாதுகாப்பைத் தொடர வேண்டும் என்று இலங்கை இனிப்புப்பண்ட உற்பத்தியாளர்கள் சங்கமானது (LCMA) கோருகிறது. (ஒரு FTA இன் “எதிர்மறை பட்டியலில்” உள்ள ஒரு பொருள் FTA க்கு உட்பட்டது அல்ல). உதாரணமாக, இறக்குமதி செய்யப்படும்         விசுக்கோத்துக்களுக்கு மொத்தம் 107% வரி விதிக்கப்படுகிறது, விசுக்கோத்துக்கள் எதிர்மறை பட்டியலில் இருந்தால், சுதந்திர வர்த்தக ஒப்பந்தம் இருந்தபோதிலும் இந்த வரி தொடரும்.

தீர்வைவரி விதிக்கப்பட்டாலும், இது பொதுவாக வெளிநாட்டு ஏற்றுமதியாளர்கள் தயாரிப்புக்கு வசூலிக்கும் விலையை குறைக்காது. எனவே இறக்குமதி செய்யப்பட்ட உற்பத்தியின் உள்நாட்டு விலை தீர்வையின் அளவுக்கு  உயர்கிறது.

இந்த இறக்குமதிகளுடன் போட்டியிடும் உள்நாட்டு உற்பத்தியாளர்கள் இறக்குமதி வரியை செலுத்த வேண்டியதில்லை, எனவே இறக்குமதி செய்யப்பட்ட உற்பத்தியை விட ஒரு நன்மை இருக்கிறது. இறக்குமதி செய்யப்பட்ட பொருட்களின் விலை உயரும்போது, ​​உள்நாட்டு உற்பத்தியாளர்கள் தங்கள் சொந்த விற்பனை விலையை உயர்த்துவதற்கான வாய்ப்பைக் கொண்டுள்ளனர், ஏனெனில் போட்டியிடும் இறக்குமதி செய்யப்பட்ட பொருட்களுக்கு இப்போது விலை அதிகம் ஆகும்.

உள்நாட்டுத் தயாரிப்பாளர் தனது விலையை உயர்த்துவாரா? ஆம், இல்லையெனில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை. உள்நாட்டு உற்பத்தியாளர் தனது விலைகளை அதே மட்டத்தில் நிர்ணயித்தால், இறக்குமதிக்கு வரி விதிக்கப்படாவிட்டால், இறக்குமதியிலிருந்து தீர்வைப் பாதுகாப்பைப் பெறுவதில் எந்த அர்த்தமும் இருக்காது. உள்நாட்டு உற்பத்தியாளர் தனது தயாரிப்பை அதிக விலைக்கு விற்க உதவுவதே தீர்வையின் நோக்கமாகும். உள்நாட்டு உற்பத்தியாளர் தீர்வையின் விளைவாக முன்னரைவிடச் சிறந்த பயனைப் பெறுவார்.

நுகர்வோருக்கு என்ன நடக்கும்?

 தீர்வை விதிப்பதன் மூலம் உற்பத்தியின் உள்நாட்டு நுகர்வோர் சமமாகப் பாதிக்கப்படுகின்றனர். இறக்குமதி செய்யப்பட்ட மற்றும் உள்ளூர் தயாரிப்புக்கள் இரண்டிற்குமே அவர்கள் அதிக விலை கொடுக்க வேண்டும்.

வேறு வசனங்களில் கூறுவதானால், உள்நாட்டு தொழில்துறைக்கான பாதுகாப்பு உண்மையில் உள்நாட்டு நுகர்வோரால் உயர்ந்த விலைகள் என்ற வடிவத்தில் செலுத்தப்படுகிறது.

தீர்வையை விதிக்கும் அரசாங்கத்தின் நிலை என்ன?

உள்ளூர் உற்பத்தியில் அவர்கள் சேகரிக்கவில்லை என்றாலும், எந்த அளவு இறக்குமதி செய்யப்பட்டாலும், அரசாங்கமானது தீர்வை வருமானத்தைச் சேகரிக்கிறது. இறக்குமதியின் விலையை உயர்த்துவதன் மூலம் உள்ளூர் உற்பத்தியாளருக்கு அரசாங்கம் உருவாக்கும் நன்மை உற்பத்தியாளரால் சேகரிக்கப்படுகிறது. இந்த மிகை "வாடகை" என்று அழைக்கப்படுகிறது, அவற்றில் மேலும் கீழே தரப்பட்டுள்ளது.

 தீர்வையை விதித்ததால், எங்களுக்கு இரண்டு உள்நாட்டு வெற்றியாளர்கள் (உள்நாட்டு உற்பத்தியாளர்கள் மற்றும் அரசாங்கம்) மற்றும் ஒரு உள்நாட்டுத் தோல்வியடைந்தவரும் (உள்நாட்டு நுகர்வோர்) உள்ளனர்.

போட்டியிடும் இறக்குமதிகள் மீதான தீர்வைக்கு நுகர்வோரிடமிருந்து அதிக விலை வசூலிக்கக்கூடிய உள்ளூர் உற்பத்தியாளர் ஒரு "வாடகையை" அனுபவிப்பதாகக் கூறப்படுகிறது. பொருளாதாரத்தில், ஒரு “வாடகை” என்பது கண்டுபிடிக்கப்படாத வெகுமதியாகும். உற்பத்தியாளர்  அதிக விலை வசூலிக்க முடியும் என்பது உயர்ந்த தரம் அல்லது சேவையின் காரணமாக அல்ல, மாறாக அரசாங்கத்தால் விதிக்கப்பட்ட வரியினாலாகும்.

சிறந்த தரம் காரணமாக தயாரிப்பாளருக்கு அதிக விலை வசூலிக்க முடிந்தால், மலிவான இறக்குமதிகள் கிடைத்தாலும் கூட, தயாரிப்பாளர் அதிக விலையைப் பெறுவார். இங்கு ஒரு முக்கியமான வேறுபாடு உள்ளது.

நுகர்வோர் அதிக விலையுயர்ந்த பொருளை மட்டுமே வாங்குவர், அதே நேரத்தில் அவர்கள் பெறுவதை மதிப்பிட்டால் மட்டுமே குறைந்த விலையிலான பொருட்கள் கிடைக்கின்றன. உற்பத்தியாளர் தமது உற்பத்தி சிறந்தது மற்றும் அதிக விலை கொடுக்க வேண்டியது என்று நுகர்வோரை நம்ப வைக்க கூடுதலாக எதையாவது செய்ய வேண்டும்.

ஒரு தீர்வையானது இறக்குமதியின் விலையை உயர்த்தும்போது, ​​உள்ளூர் உற்பத்தியாளர்கள் நுகர்வோருக்கு பெறுமதியை அதிகரிக்காமல் அதிக விலைகளை வசூலிக்க முடியும். ஒரு தெரிவினைக் கொடுத்தால், நுகர்வோர் மலிவான மாற்று வழிகளைத் தேர்வுசெய்யலாம் - ஆனால் மாற்றுவழி இனி மலிவானதல்ல என்பதை தீர்வையானது உறுதி செய்கிறது. இதனால் நுகர்வோர் விரும்பாவிட்டாலும் மாற்றுவழி இல்லாததால், அதிக விலை கொடுக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் உள்ளனர். இதனால்தான் இந்த உதாரணத்தில் உயர்மதிப்பானது உழைக்கப்படாதது என்று கூறப்படுகிறது. நுகர்வோர் சிறந்த பெறுமதியை உணராதபோதிலும் அதிக விலையைச் செலுத்துகிறார்கள்.

இதனால் உற்பத்தியாளர்கள் நுகர்வோரின் செலவில் இலாபமடைகின்றனர். முன்னர் குறிப்பிட்டபடி, உள்நாட்டு தொழில்களின் பாதுகாப்பிற்காக பணம் செலுத்துவது உள்நாட்டு நுகர்வோர் (வெளிநாட்டு உற்பத்தியாளர்கள் அல்ல) ஆவர். நிகர தாக்கம் என்பது நுகர்வோரிடமிருந்து உற்பத்தியாளருக்கு செல்வத்தை மாற்றுவதாகும், இது தீர்வையால் வசதி செய்யப்படுகிறது. இது சிறந்ததொரு கொள்கையாகுமா?

இது ஒரு சில தொழில்களுடன் மட்டுப்படுத்தப்பட்டிருந்தால், அது முக்கியமானதல்ல, ஆனால் இலங்கையில் இது எல்லாவற்றிலும் பரவலாக உள்ளது. பாதிக்கப்பட்ட முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட பொதுவான வீட்டு பொருட்கள் கீழே பட்டியலிடப்பட்டுள்ளன. இது ஒரு தெரிவு மட்டுமே-ஏனைய பல துறைகள் பாதிக்கப்பட்டுள்ளன. இலங்கையில் வாழ்க்கைச் செலவு ஏன் அதிகமாக உள்ளது என்பதை இது விளக்குகிறது. உணவு (பழம், இறைச்சிகள், பாஸ்தா, பழப்பாகு) முதல் கழிப்பறைப் பொருட்கள் (சவர்க்காரம், ஷாம்பூ, பற்பசை) முதல் வீட்டு பொருட்கள் வரை அனைத்து தேவையான பொருட்களுக்கும் 62% -101% வரை வரிகள் அறவிடப்படுகின்றன.

உள்நாட்டுத் தொழில்களை ஆதரிப்பதற்காக இலங்கை நுகர்வோர் அதிக வாழ்க்கைச் செலவை அனுபவிக்கின்றனர். ஒரு தொழில்துறை தளத்தை உருவாக்க உள்ளூர் உற்பத்தியாளர்களை ஆதரிப்பது நீண்ட காலத்தில் வளர்ச்சியை துரிதப்படுத்துமா என ஒரு விவாதம் உள்ளது.

யப்பான், கொரியா மற்றும் தாய்வான் ஆகியன கைத்தொழில் கொள்கையை (IP) கடைப்பிடித்தன, ஆனால் கொள்கையின் ஆதரவாளர்கள் கூட சரியான கைத்தொழில்களைத் தேர்ந்தெடுப்பதற்கு கவனிப்பு தேவை என்பதை ஒப்புக்கொள்கிறார்கள். யப்பான் மற்றும் கொரியாவில் உருக்கு, கப்பல் கட்டுதல், கனரக மின் உபகரணங்கள், இரசாயனப் பொருட்கள் மற்றும் பின்னர் வந்த கார்கள் ஆகியன முக்கிய தொழில்களாகும். கனரக மற்றும் இரசாயனத் தொழில்கள் மற்றும் இலத்திரனியல் கைத்தொழில்களுக்குச் செல்வதற்கு முன்பு தாய்வானில் இலகு உற்பத்தி (மின் உபகரணங்கள், துணி) இருந்தது.

சவர்க்காரம், ஷாம்பூ, சலவை தூள், தரை மினுமினுப்பாக்கி, பாஸ்தா, பாலாடைக் கட்டி மற்றும் விசுக்கோத்துக்கள் போன்ற கழிப்பறை, வீட்டு சுத்திகரிப்புப் பொருட்கள் மற்றும் உணவு ஆகியவற்றில் இலங்கை இதைப் பின்பற்ற விரும்புகிறது.

வெற்றியடைவதற்கு, கைத்தொழில் கொள்கைகள் பொருளாதாரத்தில் ஒரு கட்டமைப்பு மாற்றத்தை வளர்க்க வேண்டும், இது தொழில்வாய்ப்புக்களை, குறிப்பாக அதிக வினைத்திறன் வாய்ந்த சிறந்த தொழில்வாய்ப்புக்களை  விரைவாக உருவாக்க வழிவகுக்கிறது. சரியான கைத்தொழில்களைத் தேர்ந்தெடுப்பது முக்கியமானதாகும்.

"நாட்டின் தொழில்நுட்ப இயல்திறன்கள் மற்றும் உலகச் சந்தை நிலைமைகளைக் கருத்திற்கொண்டு, இலக்குத் தொழில்கள் எவ்வளவு யதார்த்தமாக தேர்ந்தெடுக்கப்படுகின்றன என்பது முக்கியமானதாகும்" [1]

க்ருக்மேன் [2] துறைகளைத் தேர்ந்தெடுப்பதில் கைத்தொழில் கொள்கை வகுப்பாளர்களால் முன்வைக்கப்பட்ட சில அளவுகோல்களை சுருக்கமாகக் கூறுகிறார்:

ஒரு தொழிலாளிக்கு அதிக பெறுமதி சேர்க்கப்பட்டவை. பணியாளருக்கு அதிக  பெறுமதி சேர்க்கும் வணிகங்களுக்கு வளங்கள் பாய்ந்தால் மட்டுமே உண்மையான வருமானம் உயர முடியும்.

1. ஒரு தொழிலாளிக்கு அதிக பெறுமதி சேர்க்கப்பட்டவை. பணியாளருக்கு அதிக  பெறுமதி சேர்க்கும் வணிகங்களுக்கு வளங்கள் பாய்ந்தால் மட்டுமே உண்மையான வருமானம் உயர முடியும்.

2. உருக்கு மற்றும் குறைகடத்திகள் போன்ற இணைப்புத் தொழில்கள். பிற தொழில்களால் உள்ளீடுகளாகப் பயன்படுத்தப்படும் கைத்தொழில்கள் கைத்தொழில்மயமாக்கலின் சுழற்சியை உருவாக்க முடியும். யப்பானில் மலிவான, உயர்தர உருக்கானது, மூலப்பொருள் தயாரிக்கும்  கைத்தொழில்கள்-கப்பல்கள், மோட்டார்வாகனங்கள், தண்டவாளங்கள், என்ஜின்கள், கனரக மின் சாதனங்கள் ஆகியவற்றில் ஒரு போட்டி நன்மையைக் கொடுத்தது.

3. உலக சந்தைகளில் தற்போதைய அல்லது எதிர்கால போட்டித்திறன். கைத்தொழிலானது இந்த பரீட்சையைச் சந்திக்க முடிந்தால், வளங்கள் திறமையாக ஒதுக்கப்படுகின்றன என்று நாம் கருதலாம். இணைப்பு நன்மைகள் பாய்வதற்கு போட்டித்திறன் முக்கியமானது.

அளவிலான பொருளாதாரங்களை அடைவதற்கு தெரிவுசெய்யப்பட்ட கைத்தொழில்கள் ஏற்றுமதியை இலக்காகக் கொள்ள வேண்டும் (விசேடமாக இல்லாவிட்டாலும்) - ஏனெனில் இது "அரசாங்கத்தால் ஊக்குவிக்கப்பட்ட நிறுவனங்களின் செயல்திறனைத் தீர்மானிக்க கொள்கை வகுப்பாளர்களுக்கு உறுதியான அளவுகோலை" வழங்குகிறது [3]. இலத்தீன் அமெரிக்காவில் கைத்தொழில் கொள்கை தோல்வியடைவதற்கு ஏற்றுமதியை ஊக்குவிப்பதில் ஏற்பட்ட தோல்வியானது முக்கிய காரணமாகும். (சாங், 2009)

ஏற்றுமதியை நோக்கிய தன்மை கொண்ட போட்டித்தன்மையையும் உறுதி செய்கிறது. கொள்கையின் நோக்கம் திறமையின்மையைப் பாதுகாப்பதல்ல, ஆனால் உற்பத்தித்திறனை மேம்படுத்துதலாகும்.

எனவே தொழில்துறைக்கான ஆதரவு நிபந்தனைக்குட்பட்டதாக இருக்க வேண்டும்.

"கைத்தொழில் கொள்கையின் முடிவுகள் (அல்லது உண்மையில் எந்தவொரு பொதுவான கொள்கையின்) விமர்சன ரீதியாக விரும்பிய முடிவை எவ்வளவு திறம்பட அரசு கண்காணிக்க முடியும் என்பதிலும், வளர்ந்து வரும் பெறுபேறுகளைக் கருத்திற்கொண்டு ஒதுக்கீடு மற்றும் உதவி விதிமுறைகளை மாற்றுவதிலும் தங்கியுள்ளது" [4]

யப்பான் மற்றும் கொரியாவில் கலந்துரையாடல் கவுன்சில்கள் அமைக்கப்பட்டன, அவை கைத்தொழிலில் இலக்குகளை நிர்ணயிக்கும். இலக்குகள் கடுமையானவை என்பதை உறுதிப்படுத்த அவர்கள் சுயாதீன தொழில்நுட்ப வல்லுநர்கள், கல்வியாளர்கள் மற்றும் பிறரையும் ஈடுபடுத்தினர்.

செயல்திறன் கண்காணிக்கப்படுவதுடன் இலக்குகள் திருத்தப்படும். ஒரு கொள்கையானது பயனற்றதாகக் காணப்படும் போது அது திருத்தப்படும். கைத்தொழில் கொள்கை என்பது வெற்றியாளர்களைத் தேர்ந்தெடுப்பது மட்டுமல்லாமல், தோல்வியுற்றவர்களை வெளியேற்றுவதும் ஆகும்.

"கைத்தொழில் கொள்கையின் வெற்றியானது, பல்வேறு கொள்கை வழிமுறைகள் (தீர்வைகள், மானியங்கள், நுழைவுத் தடைகள்) மூலம் அது உருவாக்கும் வாடகைகளைப் பெறுபவர்களை ஒழுங்குபடுத்துவதற்கு அரசாங்கம் எவ்வளவு விருப்பமும் திறமையும் கொண்டது என்பதில் தங்கியுள்ளது. கைத்தொழில் கொள்கையை நடத்துவதில் தவிர்க்க முடியாத சந்தை ஒழுக்கத்தை இடைநிறுத்துவது என்பது அரசாங்கம் ஒரு ஒழுக்கத்தை நிலைநாட்டுபவரின் பங்கை வகிக்க வேண்டும் என்பதே கருத்தாகும் ”[5].

கைத்தொழிற்துறைக்கான ஆதரவு குறித்து பக்கச்சார்பற்ற முடிவுகளை எடுப்பதற்கு அரசியல் அழுத்தத்திலிருந்து பாதுகாக்கப்பட்ட ஒரு அதிகாரத்துவம் தேவைப்படுகிறது - மேலும் செயல்திறனைப் பொறுத்து ஆதரவை மாற்றவோ அல்லது திரும்பப் பெறவோ வேண்டும்.

"அரசாங்கம் அதன் பணயக்கைதியாக மாறாமல் தனியார் துறையுடன் எவ்வளவு நெருக்கமாக தொடர்பு கொள்கிறது என்பது மிகவும் முக்கியமானதாகும்." [6]

வெற்றிகரமான கைத்தொழில் கொள்கை என்பது கைத்தொழில் மற்றும் அரசிற்கிடையிலான ஒரு அதிநவீன கூட்டாண்மை என்பது தெளிவாகிறது, இது போட்டி மற்றும் உற்பத்தித்திறன் ஆகியவற்றின் அடிப்படைக் கொள்கைகளால் நிர்வகிக்கப்படுகிறது. துரதிர்ஷ்டவசமாக இலங்கையில் நடப்பது கிழக்கு ஆசியாவைப் போலல்லாமல் இலத்தீன் அமெரிக்காவைப் போன்றதாகும்.

"குறிப்பாக இலத்தீன் அமெரிக்காவில் இறக்குமதி மாற்றுக் கொள்கைகளுக்கு ஒரு கெட்ட பெயர் கிடைத்தது, ஏனெனில் உருவாக்கப்பட்ட தொழில்கள் பெரும்பாலும் பாதுகாப்பின் விளைவாக மட்டுமே தப்பிப்பிழைத்தன. நாடுகள் இடைநிலை பொருட்களைப் பாதுகாப்பது மிகவும் விலை உயர்ந்ததாகும், ஏனென்றால் அது பொருட்களின் தரத்தைக் குறைத்து உற்பத்திச் சங்கிலியைக் குறைவாகப் போட்டிக்கு உட்படுத்தியது. இந்த வகையான பாதுகாப்புவாதத்திற்கு நாடுகள் பெரும்பாலும் அதிக விலை கொடுத்தன, மேலும் இந்த பாதுகாப்பைப் பராமரிப்பது பெரும்பாலும் ஊழலுடன் தொடர்புடையதாகும். ” [7]

---

[1] Chang, H. J, 2006. Industrial policy in East Asia – lessons for Europe. An industrial policy for Europe? From concepts to action EIB Papers, [Online]. Vol 2 No.6, 106-132. (Accessed 07 January 2019)

[2] Paul R. Krugman, 1983. Targeted Industrial Policies: Theory and Evidence. [Online] (Accessed 07 January 2019)

[3] Ibid

[4] M Khan, 2018. The Role of Industrial Policy:Lessons from Asia. [Online] (Accessed 07 January 2019)

[5] Ibid

[6] Ibid

[7] Joseph E. Stiglitz. Industrial Policy, Learning, and Development. [Online] (Accessed 07 January 2019)

அளவுக்கதிகமான வரிகள்

இந்த கட்டுரை ஒரு ஆங்கில கட்டுரையின் நேரடி மொழிபெயர்ப்பாகும்.
A Belly Full of Taxes

- டில்ஷானி ரணவக

புத்தாண்டு வாரம் முடிவடைந்து வருவதால், உங்கள் உணவுப் பட்டியலுக்கான மொத்தத் தொகையானது மிகவும் அதிகமாக உள்ளது என்பதை நீங்கள் உணர்ந்திருக்கலாம். பண்டிகை காலத்தை நீங்கள் இதற்குக் காரணம் காட்டியிருக்கலாம், மேலும் இலங்கையில் உணவு உண்மையில் மிகவும் விலை உயர்ந்ததாகும். இருப்பினும், இது ஏன் என்று கேள்வி எழுப்பியுள்ளீர்களா? இவ்வளவு அத்தியாவசியமான ஒன்றுக்கு நாம் ஏன் இவ்வளவு பணம் செலுத்துகிறோம்?

உங்கள் குடும்பம் வாங்கும் ஒவ்வொரு உணவிற்கும், நீங்கள் இரண்டாவது உணவுக்கு (ஒரு தனிநபருக்காக) மீண்டும் அரசாங்கத்திற்கு விலை செலுத்துகின்றீர்கள் என்பது உங்களுக்குத் தெரியுமா? உங்கள் குடும்பத்தின் அன்றாட நுகர்விற்காக  நீங்கள் வாங்கும் உணவுப் பொருட்களுக்கு அதிக வரி விதிக்கப்படுகிறது என்பது உங்களுக்குத் தெரியாதிருக்கலாம்! நாம் மேற்கொள்ளும் ஒவ்வொரு  கொள்வனவுக்கும் செலுத்தும் மறைமுக வரி நாம் எவ்வளவு அறிந்திருக்கிறோம்?

ஒரு குடும்பத்தில் நான்கு பேரின் சமநிலையான உணவுக்கான மளிகைப் பட்டியலைப் பார்ப்போம் (உணவு மற்றும் விவசாய அமைப்பு (FAO) பரிந்துரைத்த அளவுகள்).

இந்த புள்ளிவிவரங்களை ஒருவர் ஆராயும்போது, ​​இந்த சிறிய கூடை மளிகைப் பொருட்களில் மட்டுமே நாங்கள் அரசாங்கத்திற்கு ரூபா 150 இற்குமதிகமான தொகையை வரி வடிவில் செலுத்துகிறோம் என்பது சுவாரஸ்யமானது. அது மதிய உணவுக்கு நீங்கள் வாங்கியிருக்கக்கூடிய ஒரு அரிசிப் பொதிக்குச் சமமானதாகும்!

இரண்டு முக்கிய காரணங்களுக்காக வரி விதிக்கப்படுகிறது; அவை அரசாங்க வருவாயின் முக்கிய ஆதாரமாக இருப்பதுடன் அவை உள்ளூர் உற்பத்தியாளர்களை இறக்குமதிப் போட்டியில் இருந்து பாதுகாக்க முடியும்.

இலங்கையைப் பொறுத்தவரையில், அரசாங்க வருவாயில் 80% மறைமுக வரி மூலம் வசூலிக்கப்படுகிறது. வருமானத்திற்கு விதிக்கப்படும் வரிகளுக்கு மாறாக பொருட்கள் மற்றும் சேவைகளுக்கு மறைமுக வரி விதிக்கப்படுகிறது.

உள்ளூர் உற்பத்தியாளர்களைப் பாதுகாத்து பலப்படுத்தும் அரசாங்கத்தின் நோக்கத்தையே நுகர்வுப் பொருட்களின் மீதான இத்தகைய கடுமையான வரிகளை நியாயப்படுத்துவதற்கான ஒரு வாதமாக முன்வைக்கின்றனர். ஒரு தீர்வையை விதிக்கும்போது, ​​இறக்குமதியின் விலை அதிகரித்து உள்ளூர் உற்பத்தியாளர்களுக்கு மிகவும் மலிவான மாற்றுப்பொருளாக இருக்கும் போட்டிக்கு எதிராக போட்டியிட வாய்ப்பளிக்கிறது. உதாரணமாக, ஒரு கிலோ பச்சை போஞ்சிக்கு நாட்டின் எல்லையில் 101% வரி விதிக்கப்படுகிறது (செலவு, காப்புறுதி மற்றும் சரக்கு (CIF) விலை). இதன் பொருள் நீங்கள் இறக்குமதி செய்யப்பட்ட பச்சை போஞ்சியை வாங்கினால், பொருளின் உண்மையான மதிப்பின் இரு மடங்கு விலையை நீங்கள் செலுத்த வேண்டும்.

இது உள்ளூர் தயாரிப்பாளர்களை ஈர்க்கிறது, ஏனெனில் அவர்கள் அதே நன்மைக்காக ஒப்பீட்டளவில் குறைந்த விலையை வழங்க முடியும். இந்தக் கொள்கைகள் உள்ளூர் தயாரிப்பாளர்களுக்கு உதவியாகக் காணப்பட்டாலும், அவை நிச்சயமாக நீண்ட காலத்திற்கு உதவாது.

நுகர்வோர் தோல்வியடைகின்றனர்

உள்ளூர் உற்பத்தியாளர்கள் மலிவான இறக்குமதியை எதிர்த்துப் போட்டியிட உதவும் வகையில் தீர்வைகள் விதிக்கப்படும் போது, ​​உள்ளூர் உற்பத்தியாளர்கள் திறமையாகவும், உற்பத்தித் திறனுடனும்  இருப்பதற்காக அனைத்து சந்தை சலுகைகளையும் அரசாங்கம் திறம்பட நீக்குகிறது. இறக்குமதி செய்யப்பட்ட பொருட்களின் மீதான தீர்வைகள் அவற்றின் பிரதான போட்டி உள்நாட்டுப் பொருட்களை விட அதிக விலை கொண்டன என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது.

இதன் விளைவாக, நீங்களும் நானும், உள்ளூர் நுகர்வோர் இரண்டு தடவை இழக்கிறோம். முதலாவதாக, நாங்கள் உள்ளூர் தயாரிப்புகளை வாங்க விரும்பினால், உள்ளூர் தயாரிப்பாளர்கள் எங்களுக்கு உயர் தரமான, சிறந்த பொருளைக் கொடுப்பதற்கு எந்த காரணமும் இல்லை. இரண்டாவதாக, நாங்கள் உள்ளூர் உற்பத்தியில் அதிருப்தியடைந்து, இறக்குமதி செய்யப்பட்ட மாற்றீட்டை வாங்க விரும்பினால், இந்தப் பொருள் அதிக தீர்வைகளுக்கு உட்படுத்தப்படுவதால் நாம் அதிக விலை கொடுக்க வேண்டும்.

இறக்குமதியின் அதிக விலை இறக்குமதி செய்யப்பட்ட பொருளின் இறுதி விலைக்கும் உள்ளூர் பொருளுக்கான விலைக்கும் இடையில் ஒரு பெரிய இடைவெளியை உருவாக்குகிறது என்பதன் மூலம் நுகர்வோருக்கு இந்த இழப்பு அதிகரிக்கிறது. இந்த இடைவெளியை உள்ளூர் உற்பத்தியாளர்களுக்கு இலாப விகிதமாக மாற்ற முடியும், ஏனெனில் இறக்குமதி செய்யப்பட்ட மாற்றீட்டில் விதிக்கப்பட்ட உயர் தீர்வையினளவுக்கு  தரத்தை மேம்படுத்தாமல் அவர்களின் பொருளின் விலையை அதிகரிக்க முடியும்.

நாம் தொடர்ந்து பாதுகாக்க வேண்டுமா?

ஊக்குவிப்புக்கள் இல்லாததால் எங்கள் உற்பத்தியாளர்கள் வினைத்திறனற்ற உற்பத்திக்கு பழக்கப்படுகிறார்கள். இந்த விடயத்தில் உள்ளூர் உற்பத்தியாளர்களை அரசாங்கம் மேலும் பாதுகாக்க வேண்டுமா? அப்படியானால், வர்த்தக பரிமாற்றங்களை நாங்கள் கவனமாக பரிசீலிக்கிறோமா; நுகர்வோருக்கு ஏற்படும் செலவுகள் என்ன?

பாதுகாப்புவாதம் என்பது நாட்டில் சூடுபிடிக்கும் தலைப்பொன்றாகும். இலங்கை பொருளாதாரம் 1977 இல் திறக்கப்பட்டதிலிருந்து, உள்ளூர் தொழில்களைப் பாதுகாப்பதற்காக பல்வேறு பிரச்சாரங்கள் செயல்படுத்தப்பட்டன. பொருளாதாரத்தைத் திறந்து 40 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, தெற்காசிய பிராந்தியத்தில் அவ்வாறு செய்த முதல் நாடாகிய நாங்கள் இன்னும் பின்தங்கியுள்ளோம்.

மாறாக, மற்ற நாடுகளுடனான தொழில்நுட்ப முதலீடுகளில் தொடர்புபடலாம், அவை நாட்டில் குறைந்த விளைதிறன், குறைந்த செயல்திறன் கொண்ட, பாதுகாக்கப்பட்ட கைத்தொழில்களுக்கான தொழில்நுட்பம் மற்றும் கண்டுபிடிப்புகளை பரிமாறிக்கொள்ள உதவும். இது வெளிநாட்டு முதலீட்டிற்காக பொருளாதாரத்தைத் திறத்தல், முதலீட்டாளர் நட்பு சூழலை உருவாக்குதல், அரசாங்கத்தால் பெரிதும் வரி விதிக்கப்பட்ட மற்றும் ஒழுங்குபடுத்தப்பட்ட கொள்கைகளில் பெரும்பாலானவற்றை தளர்த்துதல்  ஆகியவற்றுடன் தொடர்புடையதாகும்.

பாதுகாப்புவாதத்தின் இந்த நிருவாகமுறை தோல்வியுற்றதால், எங்கள் உற்பத்தியாளர்களை வெளிநாட்டுப் போட்டியில் இருந்து பாதுகாக்குமாறு நாங்கள் இன்னும் அரசாங்கத்திடம் கேட்கப்போகிறோமா?

உணவுப் பாதுகாப்பு மற்றும் தன்னிறைவு

இந்த கட்டுரை ஒரு ஆங்கில கட்டுரையின் நேரடி மொழிபெயர்ப்பாகும்.

Food security and self-sufficiency

- பேராசிரியர் ரொஹான் சமரஜீவ

உணவு வழங்கல் சங்கிலிகள் உள்நாட்டிலும் சர்வதேச அளவிலும் செயலிழக்கப்பட்டு அல்லது உடைக்கப்பட்டுள்ளன. இதுபோன்ற சூழ்நிலைகளில் உணவுப் பாதுகாப்பு குறித்து சிந்திப்பது சாதாரணமானதும் அவசியமானதுமாகும். ஆனால் புத்திசாலித்தனமாகவும், ஆதாரங்களால் அறிந்துகொண்ட வழிகளிலும் சிந்திக்க வேண்டியது அவசியமாகும்.

எல்லா தரவரிசைகளும் குறிகாட்டிகளும் அவற்றின் அடிப்படையை உருவாக்கும் தரவுகளில் அல்லது அவற்றின் வடிவமைப்பில் குறைபாடுகளைக் கொண்டுள்ளன. ஆனால் அவை ஆதாரங்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட கலந்துரையாடலுக்கானதொரு பயனுள்ள தொடக்க புள்ளியை வழங்குகின்றன. உலகளாவிய உணவுப் பாதுகாப்புக் குறிகாட்டியானது  மலிவு, கிடைக்கும் தன்மை மற்றும் தரமும் பாதுகாப்பும் ஆகிய  மூன்று கூறுகளை உள்ளடக்கியதாகும். இயற்கை வளங்கள் மற்றும் மீண்டுவருதல் குறித்த புதிய கூறு 2019 ஆம் ஆண்டில் சேர்க்கப்பட்டது.

உண்மையில், 5 மில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்களைக் கொண்ட மாநகர அரசாகிய சிங்கப்பூரில், விவசாய நிலங்களுக்கு அணுகல் இல்லை, எனவே உள்நாட்டில் வளர்க்கப்படும் உற்பத்திகள் அடிப்படைக் குறிகாட்டியில் முதலிடத்தில் உள்ளமையானது,  இந்த குறிகாட்டியானது பொது அறிவுக்கு அப்பாற்பட்ட உணவுப் பாதுகாப்புக்கான அணுகுமுறையை அடிப்படையாகக் கொண்டது என்பதைக் குறிப்பிட்டுக் காட்டுகின்றது. இயற்கை வளங்கள் மற்றும் விரிதிறன் ஆகியவற்றைக் கணக்கிடும்போது சிங்கப்பூர் 11 இடங்களுக்குக் கீழே வருகின்றது. இது கடல் மட்ட உயர்வு, கடல் ஊட்டவளம் மிகுத்தல் மற்றும் உணவு இறக்குமதியில் தங்கியிருத்தல் ஆகியவற்றால் பாதிக்கப்படக்கூடியதாகும். ஆனால் 11 ஆவது இடத்தில் கூட, இது தெற்காசிய நாடுகளை விட சிறப்பாக செயல்படுகிறது.

 நான் இருபது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக முக்கியமான உள்கட்டமைப்புகளைப் பற்றி ஆய்வுசெய்து வருகிறேன். அனர்த்தக் கட்டுப்பாடு மற்றும் நிவாரண நடவடிக்கைகளுக்கான தொலைத்தொடர்பு வளங்களை வழங்குவதற்கான டெம்பியர் சமவாயத்திற்கு இலங்கை அணுகுதல் மற்றும் வை 2 கே பிரச்சினைக்குத் தயார்படுத்தல் ஆகியன உடனடி காரணங்களாகும். நாங்கள் ஒரு தசாப்தத்திற்கும் மேலாக விவசாய விநியோகச் சங்கிலிகளை ஆய்வுசெய்து வருகிறோம்.

 மீண்டுவரும் தன்மை – செலவு என்பவற்றிற்கிடையிலான சமரசம்

மீண்டுவரும் தன்மை – செலவு என்பவற்றிற்கிடையில் எப்போதுமே ஒரு சமரசம் இருக்கும். செலவு பற்றிய எந்தவொரு அக்கறையும் இல்லாவிட்டால், 100% தேவையற்ற வசதிகளுடன் மேலும் ஆதரிக்கப்படும் அதிவிசேட மீண்டும்வரும் தன்மையை ஒருவர் கொண்டிருக்கலாம். சிலநேரங்களில் அக்கறைகள் மிகவும் அதிகமாகவும் சூழல் இடர்மிக்கதாகவும்  இருக்கும்போது ஒருவர் பல உதவிபெறுவார். உதாரணமாக, யுத்தத்தின் மிக மோசமான நாட்களில்,  எல்.ரீ.ரீ.ஈ கொழும்பைத் தாக்கியபோது இலங்கை மின்சார சபை ஊழியர்கள் பொறியியலாளர்கள் எதிர்பாராதவிதமாகத் திடீரென வேலைநிறுத்தம் செய்த போத, நடமாடும் அடிப்படையிலான நிலையங்களுக்கு பெற்றரி உதவி பெறுமாறு  என்னிடம் கூறப்பட்டது, அவை டீசல் மின்பிறப்பாக்கிகளால் மேலும் ஆதரிக்கப்பட்டன. ஆனால், இவையனைத்திற்கும்  பணம் செலவாகிறது.

உணவுப் பாதுகாப்பிலும் இதுவே உள்ளது. உள்நாட்டில் உற்பத்தி செய்யப்படும் உருளைக்கிழங்கை நம்புவது இடரினைக் குறைக்கிறது என்று ஒருவர் நம்பலாம். ஆனால் உருளைக்கிழங்கின் உள்ளூர் உற்பத்தி செலவுகள் இறக்குமதி செய்யப்பட்ட உருளைக்கிழங்கை விட கணிசமாக அதிகமானது என்பது அனைவரும் அறிந்ததே. உள்நாட்டு உற்பத்தியாளர்கள் இறக்குமதி செய்யப்பட்ட உருளைக்கிழங்கிற்கு விசேட வியாபாரப்பண்ட அறவீடுகளை விதிப்பதன் மூலம் பாதுகாக்கப்படுகின்றார்கள். இதன் பொருள் என்னவென்றால், உள்நாட்டு நுகர்வோர் திறமையாக உற்பத்தி செய்யப்படும் உள்ளூர் உருளைக்கிழங்கிற்கு அதிக பணம் செலுத்துவதுடன் அவர்கள் உட்கொள்ளும் இறக்குமதி செய்யப்பட்ட உருளைக்கிழங்கிற்கு அரசாங்கத்திற்கு மறைமுக வரி செலுத்துகிறார்கள்.

தற்காப்புப் பொருளாதாரக் கொள்கைகள் அனைவருக்கும் உணவு விலையை அதிகப்படுத்துகின்றன. அதன் பெறுபேறாக,  உழைப்புச் செலவு அதிகமாக உள்ளது. எனவே, உலகளவில் போட்டியிட வேண்டிய பல கைத்தொழில்கள் அதிக உழைப்பு செலவுகளால் பாதிக்கப்படுகின்றன.

திறமையற்ற உள்நாட்டு உற்பத்தியாளர்களிடமிருந்து வரும் ஆதாரங்கள் ஆபத்தை குறைக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. விவசாயம் இயல்பாகவே இடர்மிக்கதாகும். வெள்ளம், வறட்சி, பூச்சிகள் மற்றும் நோய் பயிர்களை அழிக்கும். உண்மையிலேயே மீண்டுவரும் விநியோகச் சங்கிலிகள் ஒரு தனிப்பட்ட பிரதேசத்தை (உருளைக்கிழங்கிற்காக வெலிமடை போன்று) அல்லது ஒரு தனிப்பட்ட நாட்டைக் கூட நம்பியிருக்காது. உதாரணமாக வியட்நாம் என எடுத்துக் கொண்டால்  நாட்டிற்குத் தேவையான அரிசித் தேவைக்கு முற்றிலும் சார்ந்திருக்காமல்,  அரிசியில் தன்னிறைவு பெறுவதை ஒரு முழுமையான கொள்கை நோக்கமாக நினைப்பது நல்ல யோசனையாக இருக்காது.

கொவிட்-19 மற்றும் உலகளாவிய விநியோகச் சங்கிலிகளில் ஏற்பட்ட இடையூறுகளுக்கு முகங்கொடுத்து, வியட்நாம் அரிசி ஏற்றுமதியில் சில வரம்புகளை விதித்துள்ளது, இது அதன் வாடிக்கையாளர்களிடையே அக்கறைக்கு நியாயமான காரணத்தைத் தரும். ஆனால் மறுபுறம், உள்ளூர் உற்பத்தியை முழுமையாக நம்புவதும் ஆபத்தானது என்பது 2016-17இல் ஏற்பட்ட வறட்சியானது, 2015-16 ஆம் ஆண்டில் 2,903 மெட்ரிக் டொன்னாகவிருந்த அரிசி உற்பத்தியை 1,474 மெட்ரிக் டொன்னாகக் குறைத்தபோது விளங்கியது.  

 எனவே, உணவுப் பாதுகாப்பிற்கான உண்மையான பதில் தன்னிறைவுக்கான எளிமையான முயற்சி அல்ல, மாறாக பல்வேறு மூலங்களின் மூலம் செலவு மற்றும் இடர் நிர்வாகத்தை சமநிலைப்படுத்துதல் மற்றும் விநியோகச் சங்கிலிகள் வலுவானவை என்பதை உறுதிப்படுத்துதல் என்பனவாகும். இறுகும் புள்ளிகளைக் கட்டுப்படுத்தும் தனியுரிமையின்  தோற்றத்தைத் தடுப்பது பிரதிபலிப்பின் முக்கிய அங்கமாகும். இந்த சிக்கலான சமரசங்கள் மற்றும் சமப்படுத்தல்களைத்  தான் உலகளாவிய உணவு பாதுகாப்பு குறிகாட்டியானது, 34 வெவ்வேறு குறிகாட்டிகளின் நிறையிட்ட கலவையினூடாகச்  சுட்டிக்காட்ட முயற்சிக்கின்றது.

இலங்கையின் உணவுப் பாதுகாப்பு - மதிப்பீடுசெய்யப்பட்டது

2019 ஆம் ஆண்டில் 113 நாடுகளில் இலங்கை 66 வது இடத்தைப் பிடித்தது. இது ஊட்டச்சத்துத் தராதரங்கள்,  சராசரி உணவு செலவில் மாற்றம், உலக வறுமைக் கோட்டின் கீழுள்ள மக்கள் தொகை விகிதம், உணவு பாதுகாப்பு, உணவு இழப்பு, நகர்ப்புற உறிஞ்சுதல் திறன், விவசாய உற்பத்தியின் ஏற்ற இறக்கம், மற்றும் விவசாயிகளுக்கு நிதியளிப்பதற்கான அணுகல்  போன்றவற்றில் அதிக மதிப்பெண் பெற்றது. விவசாய ஆய்வு மற்றும் அபிவிருத்தி மீதான பொதுச் செலவு, கொள்வனவு இயல்திறனை அடிப்படையாகக் கொண்ட தலா மொத்தத் தேசிய உற்பத்தி, புரதத் தரம் மற்றும் அரசியல் ஸ்திரத்தன்மை (2018 மற்றும் 2019 க்கு இடையில் மிகப்பெரிய சரிவு) ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் அதன் மதிப்பெண் குறைக்கப்பட்டது.

இலங்கையின் ஒட்டுமொத்த மதிப்பெண் சராசரியை விட சற்று குறைவாக இருந்ததுடன் தரம் மற்றும் பாதுகாப்பில் சற்று குறைவாக இருந்தது. இது தெற்காசியாவில் அதன் சகாக்களை விட முன்னால் இருந்தது, ஆனால், இந்தோனேசியா மற்றும் தென்கிழக்கு ஆசியாவில் பிலிப்பைன்ஸ் போன்ற சக நாடுகளுக்குப் பின்னால் இருந்தது. இந்தியா 72 வது இடத்தில் உள்ளது, பாகிஸ்தான் (78 வது இடம்) மற்றும் நேபாளம் (79 வது) என அதனைவிடக் குறைவாக உள்ளன. வழக்கம் போல், இலங்கை மிகவும் மோசமாக இல்லை, ஆனால் இன்னும் சிறப்பாக இருந்திருக்கலாம். 

இயற்கை வளங்கள் மற்றும் மீண்டுவருதல் ஆகியன கலவையில் சேர்க்கப்படும்போது, ​​இலங்கை 113 இல் 67 வது இடத்தினுள் வருகின்றது. சில நாடுகளில் மீண்டுவருதல் தொடர்பான காரணிகளின் தாக்கம் அதிகமாக உள்ளது. எடுத்துக்காட்டாக, அவுஸ்திரேலியாவும் நியூசிலாந்தும் பரந்த ஊசலாட்டத்தைக் காட்டுகின்றன. அடிப்படைக் குறிகாட்டியில் 12 வது இடத்தில் உள்ள அவுஸ்திரேலியா, இயற்கை வளங்கள் மற்றும் மீண்டுவருதல் காரணிகளாக இருக்கும்போது 16 வது இடத்திற்கு வீழ்ச்சியடைகிறது, அதே நேரத்தில் நியூசிலாந்து அவுஸ்திரேலியாவைவிட  ஐந்து ஸ்தானங்கள் முந்திக்கொண்டு 14வது இடத்திற்கு முன்னேற்றியுள்ளது.

செலவுக்கு உணர்திறன் கொண்ட மீண்டுவரும் தன்மை

கொவிட்-19 இற்கான பிரதிபலிப்பும், அதன் விளைவாக உணவு வழங்கல் சங்கிலிகளால் ஏற்பட்ட சேதமும் முழு விவசாய முறையையும் முழுமையான மீளாய்வுக்கு அழைப்பு விடுக்கின்றது. தற்போதைய அமைப்பின் பலவீனம் வெறுமனே விடப்பட்டுள்ளது. ஆனால் பிரதிபலிப்பானது நுணுக்கமாக இருப்பதுடன் ஆதாரங்களை நிதானமாக கருத்தில் கொண்டும், உணவில் பணத்திற்கான  மதிப்பின் அவசியத்தை கருத்தில் கொண்டும்  வழங்கப்பட வேண்டும். திறனற்ற உற்பத்தியாளர்களைப் பாதுகாப்பதற்காக இறக்குமதியைத் தடைசெய்வதற்கும் நுகர்வோர் மீது வரி விதிப்பதற்கும் பதிலாக, உள்நாட்டு மற்றும் சர்வதேச அளவில் பன்முகப்படுத்தப்பட்டிருப்பதால் விநியோகச் சங்கிலிகள் நெகிழக்கூடியவை என்பதை அரசு உறுதி செய்ய வேண்டும். விநியோகச் சங்கிலிகளில் இணைப்புகளின் தனியுரிமையைத் தடுப்பதே இதைச் செய்வதற்கான சிறந்த வழியாகும்.

தன்னிறைவு போன்ற சுலோகங்களுக்கு எளிமையான பின்வாங்கல் போதுமானதாக இருக்காது. 1970 களில் இருந்தே அந்தக் கொள்கைகளில் இலங்கைக்கு அனுபவம் உள்ளது. பின்னர் அவை  வசதிபடைத்தவர்களுக்கு கறுப்புச் சந்தையும் ஏழைகளுக்கு  ஊட்டச்சத்து குறைபாட்டிற்கும் வழிவகுத்தன. மிகவும் எளிமையான நேரத்தில் செயல்படுத்தப்பட்ட அவற்றை பலசரக்குக் கடைகளால் நுகர்வோர் விருப்பங்களைப் பூர்த்தி செய்ய முடியாத சிக்கலான இன்றைய பொருளாதார நிலையில்  செயற்படுத்த முடியாதுள்ளது.